به نقل از «تابناک»

شلاق زدن گران فروش‌ها در ملأعام / اعترافات فردیناند دمارا، مرد هزار چهره واقعی / شورش در کردستان ایران / پشت صحنه سخنرانی لئونید برژنف رهبر شوروی / تحلیف سالوادور آلنده اولین مارکسیست دموکرات / نبرد دریای فیلیپین به روایت تصاویر واقعی

تاریخ انتشار: ۱۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۵۹۷۰۴

بسته ویدیویی «تابناک» مجموعه‌ای از ویدیوها پیرامون رویدادهای سیاسی عمدتاً متکی بر گزارش‌ها و تحلیل‌ها و ویدیویی‌هایی درباره دیگر موضوعات فرهنگی، اقتصادی و... است که تماشایش را از دست داده‌اید؛ نگاهی دوباره و متفاوت به آنچه در این بستر می‌توان فرا گرفت.

 

اعترافات فردیناند دمارا، مرد هزار چهره واقعی

 

«فردیناند والدو دمارا / Ferdinand Waldo Demara» یک شیاد آمریکایی بود که موفق شد، خود را به عنوان سی شخص مختلف جا بزند و به عنوان مهندس، مدیر کالج، معاون کلانتر، وکیل و .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

..فعالیت کند؛ اما شاید مهمترین شیادی او حضور در جنگ کره به عنوان یک ستوان جراح بود. او در جنگ کره به عنوان یک جراح چندین عمل جراحی و حتی دولت کره از او به خاطر تلاش‌هایش تقدیر کرد. وقتی خبر این واقعه در مطبوعات انعکاس پیدا کرد، با پیگیری‌های پزشکی که دمارا هویت او را جعل کرده بود، معلوم شد در واقع دمارا یک پزشک نیست. اعترافات او که در برنامه‌ای با مجری‌گری گروچو مارکس، کمدین معروف مطرح شده است با زیرنویس فارسی در ویدیو تابناک ببینید.

 

 

تظاهرات تاسوعا و عاشورا ۱۳۵۷ به روایت تصاویر بکر

 

محرم در سال ۱۳۵۷ به فاصله کمی از تاریخ پیروزی انقلاب بود و ماه خونینی به شمار می‌رفت. در نخستین روز محرم، تظاهرات به شدت سرکوب شد، اما با توجه به تداوم تظاهرات، عوامل حکومت پهلوی عقب نشینی کردند و در نهایت بزرگ‌ترین تظاهرات تا آن زمان، روز ۱۹ و ۲۰ آذر ۱۳۵۷ مصادف با روز‌های تاسوعا و عاشورا برگزار شد. اکنون تصاویر ویژه‌ای از این تظاهرات را با توضیحات سران حکومت پهلوی و واکنش امام خمینی به این اتفاقات در تابناک می‌بینید.

 

شورش در کردستان ایران

 

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷ و سقوط حکومت پهلوی، گروهی از کرد‌های تجزیه طلب که در زمان پهلوی نیز شورش‌هایی کرده بودند، اقدام به تحرکات مشابهی نمودند. سیاست این گروه در بیش از نیم قرن اخیر در ایران، ترکیه، سوریه و عراق، بیان سیاسی «خودمختاری» در راستای هدف بلندمدت تجزیه بوده است. به همین دلیل، حاکمیت هیچ‌ یک از این کشور‌ها با کرد‌های دارای این رویکرد همراهی نکرده است، به ویژه آنکه این گروه از کرد‌ها در نیم قرن اخیر، همواره با سلاح به ناامنی و اقدامات تروریستی دست زده‌اند. این تحرکات در اسفند ۱۳۵۷ در ایران آغاز شد و عناصر مسلح حزب دموکرات کردستان ایران عمدتاً در شهرهایی چون مهاباد و کردستان مسلط شدند. در ابتدا هیات‌هایی از شورای انقلاب برای مذاکره با این گروه‌ها به کردستان رفتند، اما این گروه‌ها به کمتر از تجزیه کردستان قائل نبودند. در نهایت در بهار ۱۳۵۸، نیرو‌های سپاه پاسداران در کردستان حضور پررنگی یافتند و وضعیت تغییر کرد. گروه‌های تجزیه طلب کرد اقدامات تروریستی گسترده‌ای را در مسیر استقرار حاکمیت در کردستان انجام دادند، اما در نهایت حاکمیت ایران کامل در سال ۱۳۶۲ برقرار و تحرکات گروه‌های تروریستی به صورت موردی شد. تصاویر پراکنده‌ای که آسوشتیدپرس از تحرکات گروه‌های تجزیه طلب کرد در کردستان ایران در سال ۱۳۵۷ و ۱۳۵۸ ثبت کرده را در تابناک می‌بینید.

 

شلاق زدن گران فروش‌ها در ملأ عام

 

در ابتدای انقلاب اسلامی ایران، حتی در مقام جرایم خرد نیز برخورد‌های انقلابی صورت می‌پذیرد. برخورد شدید با احتکار و گران‌فروشی از جمله این برخورد‌های انقلابی بود که توسط دادگاه انقلاب نیز صورت می‌پذیرد. آسوشتیدپرس روز پنجشنبه هشتم شهریور ۱۳۵۸، تصاویری از اجرای حکم دو تن از کسبه گران فروش را در ملأ عام ثبت کرد. در این تصاویر صامت ابتدا حکم این دو مجرم خوانده و سپس حکم با حضور قاضی دادگاه انقلاب اجرا می‌شود. این تصاویر را در تابناک می‌بینید.

 

پشت صحنه سخنرانی لئونید برژنف رهبر شوروی

 

اواخر دسامبر سال ۱۹۷۹ برژنف دبیر کل کمیته مرکزی حزب کمونیست شوروی در برابر دوربین قرار می‌گیرد که سخنرانی سال نو خود را خطاب به جوانان شوروی انجام دهد. در این زمان او حدود ۱۵ سال است که رهبر دومین قدرت بزرگ دنیاست. با ۷۳ سال، به شدت اضافه وزن دارد و معتاد به الکل و قرص‌های خواب آور است و از بسیاری مشکلات سلامتی از جمله اختلالات شریانی و آثار باقی مانده از چندین سکته قلبی رنج می‌برد. رهبر شوروی نماد خرابی است که بر شوروی حاکم است، ولی علی رغم چالش‌هایی که در نتیجه فشار‌های جسمی و روحی دارد، نمی‌تواند تاثیرات منفی زوال جسمی و ذهنی خود را که در نحوه حرف زدن و حتی حرکت کردن او آشکار است مخفی کند، اما می‌تواند در این پیام ویدیویی که سال ۱۹۷۹ ضبط شده است نه یک برداشت بلکه دو برداشت از سخنرانی را ضبط کند. سخنرانی تکرار سخنرانی‌های استاندارد اواخر دوران شوروی است، محکوم کردن جنگ و گرسنگی و نشان دادن اهمیتی که شوروی به سلامت و رفاه کودکان می‌دهد و اظهار امیدواری برای آینده‌ای پر از شادی و خوشبختی. اما تنها چند روز پیش از ضبط این سخنرانی، رئیس حزب کمونیست دستور حمله به افغانستان را صادر کرد، اشغال نظامی ناشی از آن منجر به یک تراژدی شد که اثرات آن نه تنها پس از رفتن برژنف بلکه حتی پس از رفتن خود شوروی نیز باقی است. می‌توانید پشت صحنه این سخنرانی را که نشان دهنده وضعیت بد ذهنی و جسمی برژنف و نحوه هدایت یک رهبر شوروی در حین سخنرانی است، در ویدیو تابناک با زیرنویس فارسی ببینید.

 

تحلیف سالوادور آلنده اولین مارکسیست دموکرات

 

«سالوادور آلنده / Salvador Allende» پزشک و سیاست‌مدار اهل شیلی و بنیانگذار حزب سوسیالیست این کشور بود و از سال ۱۹۷۰ تا خودکشی وی در پی کودتای ۱۹۷۳ در شیلی به عنوان رئیس‌جمهور قدرت را به دست داشت. اهمیت دوره ریاست‌جمهوری او در این بود که او اولین مارکسیستی بود که با رای‌گیری و دموکراسی به قدرت رسیده بود. نهایتا ملی‌سازی صنایع و کشاورزی در کنار عوامل دیگری باعث ایجاد اختلاف بین آلنده و قوای مقننه و قضاییه شد. یک کودتای نظامی به رهبری ژنرال پینوشه که فرمانده ارتش بود حکومت آلنده را سرنگون کرد، ولی حاضر به پس دادن قدرت به دولت غیرنظامی نشد. این باعث شد که تا سال ۱۹۹۰ دیکتاتوری نظامی بر شیلی حاکم باشد. تصاویری از مراسم تحلیف اولین مارکسیستی که با رای‌گیری دموکراسی به قدرت رسید، در ویدیو تابناک ببینید.

 

نبرد دریای فیلیپین به روایت تصاویر واقعی

 

«نبرد دریای فیلیپین / Battle of the Philippine Sea» بزرگترین نبرد دریایی بین دو نیروی دریایی و ناو‌های هواپیمابر در تاریخ است. در این نبرد که در نوزدهم و بیستم ژوئن ۱۹۴۴ بین ژاپن و آمریکا صورت گرفت، ناوگان قدرتمند دریایی این دو کشور و صد‌ها هواپیما روی دریا با هم درگیر شدند و بعد از شکست سنگین ژاپن، این کشور ناو‌های هواپیمابر خود را از دست داد و هیچ گاه به قدرت سابق بازنگشت. در این نبرد هواپیماها، کشتی‌ها و زیردریایی‌ها شرکت داشتند و آمریکایی‌ها از بالا و پایین به ناوگان ژاپنی حمله کردند. تصاویر واقعی و رنگی این نبرد را در ویدیو تابناک با زیرنویس فارسی ببینید.

منبع: تابناک

کلیدواژه: شهرستان خوی حکومت پهلوی دهه فجر زلزله چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر بسته ویدیویی تاریخ ویدیو تاریخ شهرستان خوی حکومت پهلوی دهه فجر زلزله چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر ویدیو تابناک کردستان ایران رهبر شوروی گروه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۵۹۷۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رازهای نقاشی مرگ سقراط

افلاطون در رساله فایدون واپسین لحظات زندگی سقراط فیلسوف بزرگ یونان باستان را چنین روایت می‌کند: پس از خطابه دفاعیه علیه محکمه‌ای که خواستار مجازات مرگ برای او شده بود به شاگردانش می‌گوید: نگران من نباشید، شما فقط جسم من‌را در خاک خواهید گذاشت. سپس در میان اشک و غوغای یاران و حتی اندوه زندانبان جام شوکران را از شاگردش کریتو گرفته و می‌نوشد. مایع زهرآگین به‌سرعت بدنش را سست کرده، چشمانش بی‌حرکت مانده و او مرگ را پذیرا می‌شود، تا درسی برای زندگی دیگران باشد.

به گزارش ایرنا، پرسش‌های سیاسی و فلسفی سقراط شهروندان آتن را به تردید در حقیقت خدایان پانتئون و اصالت ارزش‌ها در اخلاق یونانیان فرامی‌خواند. او بخاطر این پنداشت‌ها به ناباوری نسبت به خدایان و فاسد کردن جوانان متهم شد که مجازاتش مرگ بود؛ مطابق رسم زمانه با نوشیدن جام‌زهر. سقراط بی‌مناقشه حکم قضات را پذیرفت و حتی شاگردانی را که وی را به نوشتن تقاضای عفو و یا فرار از آتن تشویق می‌کردند، به‌شدت سرزنش کرد. صحنه واپسین دم حیات او تا لحظه نوشیدن جام شوکران، بار‌ها توسط هنرمندان مختلف به تصویر کشیده شده که یادمانی‌ترین آن‌ها اثر چشمگیر نقاش نئوکلاسیک فرانسوی ژاک لوئی داوید است باعنوان مرگ سقراط (La Mort de Socrate) که حالا در موزه متروپلیتن نیویورک نگهداری می‌شود.

داوید این نقاشی ۱۳۰ در ۱۹۶ سانتی‌متری را بدون التزام دقیق به روایت افلاطون و برمبنای نگاهی ستایش‌آمیز به سقراط برای پذیرش شجاعانه مرگ خلق کرد تا تصویری حماسی از عزت و کرامت باشد. در مرکز صحنه سقراط با ردای سفید و در هیبتی قهرمانانه روی تخت نشسته با قامتی استوار دست راستش را برای گرفتن جام سرخ شوکران دراز کرده است. او با دست چپ به بالا اشاره می‌کند؛ به آسمان و جهان پس از مرگ. بدین‌سان در آخرین دقایق عمر نیز از موعظه و خطابه باز نمی‌ایستد؛ ترجیح می‌دهد بمیرد، اما از باور‌ها و تعالیم خود دست نکشد. این آخرین درس اوست برای شاگردانی که پیرامون وی در اندوه و اضطراب بسر می‌برند.

افلاطون، شاخص‌ترین آنها، غم‌زده و سر در گریبان، جلوی تخت نشسته و پشت‌به صحنه وقوع تراژدی را انتظار می‌کشد. مرد جوانی که فنجان شوکران را بسوی سقراط گرفته، از شدت تأثر روی برگردانده تا شاهد نوشیدن زهر توسط فیلسوف نباشد. مرد دیگری دست روی زانوی او گذاشته تا شاید وی را از این‌کار منصرف سازد. دیگرانی که تاب دیدن صحنه را ندارند، در عمق دالانی درحال دور شدن هستند. مضمون اصلی صحنه‌پردازی، تمجید از رویکرد فیلسوف به مرگ است و ابراز همبستگی با او که مرگ را نه پایان هستی، بلکه سویه دیگری از زندگی می‌پندارد.

ژاک لوئی داوید نقاش برتر زمانه خویش بود و در آثار تماشایی‌اش روایت‌های تاریخی را با فلسفه روشنگری در می‌آمیخت تا متفکرانه‌ترین نمونه‌های نقاشی آکادمیک را پدید آورد. زبان تصویری او فاخر متناسب با علائق طبقه اشراف فرانسه بود، لیکن برای قاطبه مردم نیز قابل فهم و عمیقاً الهام‌بخش بود. شاگردان وی، بعد‌ها از سبک کلاسیک و روایت‌های سخت و محکم آن فاصله گرفته به سوی امواج پرشور هنر رمانتیک رفتند. آثار او طلایه‌دار تمدن مدرن بودند، آکنده از بشارت‌های اخلاقی و روح انقلابی. در فرانسه او نقاش محبوب سه رژیم پیاپی بود؛ ابتدا در دربار لوئی شانزدهم سپس در عصر انقلاب و نهایتاً در دوره امپراطوری ناپلئون بناپارت. هر سه رژیم از آثار تاثیرگزار وی برای تبلیغ مشروعیت و اقتدار خویش بهره می‌گرفتند، اما در نهایت به اتهام خیانت به زندان انداخته شد.

نقاشی مرگ سقراط دو سال قبل از انقلاب کبیر فرانسه خلق شد و القاگر حس مقاومت در برابر بی‌عدالتی، پیام‌آور روشنگری و فداکاری قهرمانانه بود. داوید در روند انقلاب فعالانه شرکت داشت و تصاویری از نماد‌های شجاعت و ایثار خلق کرد. او سال‌های پایانی عمرش را در بیماری و تبعید گذراند. وساطت‌ها برای بازگشت او به فرانسه به‌ثمر ننشست تا این‌که در ۱۸۲۵ در بروکسل از دنیا رفت. در ۲۰۰‌مین سالگرد انقلاب (۱۹۸۹) دولت فرانسه تلاش کرد بقایای داوید را به کشورش بازگرداند، اما دولت بلژیک با این استدلال که قبر او بنایی تاریخی است، از این‌کار امتناع ورزید.